|
Okuyucu
|
İlginç bir durumdayız. Bir tarafta Küreselci Güç Odakları (KGO), uluslararası finans kuruluşları, uluslararası medya, ABD Başkanı Donald Trump ve FETÖ var, diğer tarafta ise ilk planda Cumhur İttifakı kapsamında “Yerli ve Milli” diyen Cumhurbaşkanı Recep T. Erdoğan, MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli, Türkiye’nin yarısı nüfus ve buna ilave, mevcut hassasiyeti değerlendiren duyarlı bir kesim var. Buna “Ekonomik Savaş” deniyor.
Bugünlerin geleceği biliniyordu. Her iki taraf da bir süredir hazırlık içindeydi. KGO, Yumuşak Güç unsurları ile saldıracaktı ve hedeflediği seviyelere gelecek imkanlara sahipti. Kendi cephemizdeyse, önce kendi içinde bir inanç ve güven tahkimatı oluşturacaktı, sonra saldırıları bekleyecekti, dayanmayı inançla sağlayacaktı. Evet, yanlış duymadınız, toplum inandıkları değerleri bir güç olarak kullanacaktı. Bu direnme şekli işleyecek mi? Yaşayarak göreceğiz.
Bence bir tarih vermeliyiz, bu Ekonomik Savaş’ın en canlı günü 10 Ağustos 2018 (bugün) oldu. Bakalım ne kadar sürecek, sonuç ne olacak?
Bugün Donald Trump alenen “Türkiye ile ilişkiler iyi değil!” dedi. Alüminyum ve çelik için gümrük tarifelerini artırdı. Dünya borsaları Türkiye’yi izlemeye aldı. Trump’ın bu sözü başka olabilecekler için de bir ipucu niteliğindedir. Dolar 6.5 TL civarına yükseldi. Maruz kalınan propagandayı ve KGO’nun hangi kanalları kullandıkları konularında eğitimliyim, durumu anlayabiliyorum.
Bu bir emperyalizmle mücadele mi? Şahsen ben Atatürk zamanında bu Aziz Millet ile gerçekleştirilen Kurtuluş Savaşı’nı ve ardından başlattığı Medeniyet Savaşı’nı düşünenlerdenim. Bugün yapılan savaş yöntem, şartlar, tarafların oluşumu o zamandan farklı. İnancım o ki, bir Türk ve tarihinde “Emperyalizme dur!” demeyi bilen bu milletin ferdi olarak, kazanan olmayı diliyorum. Talebimi de daha önceden bildirmiştim.
Ama bu konunun içinde alınması gereken tedbirler mermi gibi gerçek. Örneğin para bulmak gerekiyor. Bizleri yönetenler, şu an sorumluluk üslenmiş olanlar ve benim gibi düşünenlerden dayanmamızı isteyenler bizi emperyalistlere kolay heba etmeyeceklerdir. Kazanmayı istemek başka bir konu, imkanlar daha başka. Tıpkı mermi yemiş gibi, bir şekilde bugünün şartlarında “harap ve bitap” düşerek, direncimizi kaybedebiliriz. Bunun sınırını iyi bilmeliler ve konuyu teslim olmak şeklinde görmeseler de çözüm bulmak olarak değerlendirip her şartta bizi ayakta tutmalılar, hatta hayati olan türden su ve azık temin etmeliler, gelecek için var olan evlatlarımızı asla unutmamalılar. En azından beyanatları bu yönde!..
Eğer konu emperyalizmle savaşsa ben varım. Eğer bu başka bir savaş ise elimdeki imkanlar çok sınırlı, bilinmesini isterim. Hepsi bu! Peki, savaşı kazanmak için ne yapacağım?