Siber Casusluk ve Türkiye

Son bir haftada basında uluslararası ölçekte en az dört büyük siber casusluk konusu okudum. Bazıları mahkemesi başlamış, bazıları olmuş bitmiş türden olaylar. Bunlar kamuoyu ile paylaşılan konular. Üzerinde çalışılanlar vardır, bir de bilinmesin diye gizlenenler. Ama sonuçta Çin, Rusya, ABD, İsrail ve İngiltere Siber Savaş konusunda şu an büyük projelerle ve birbirleri arasında büyük saldırılarla ilgilenmekteler. Ya Türkiye?

Eskiden casusu düşmanın gizli odasına sızdırıp şifreli kasasındaki çok gizli dokümanların mikrofilmlerle kopyalanması için filmlere konu olacak türden büyük projeler yapılırdı. Şimdi ne yapılıyor? Son olay gayet dikkat çekici bir örnek oldu. Hem, “Ey Türkiye ayağını denk al!” dedirtircesine… Konunun istihbarat, hukuk, teknolojik tarafları var. Bu konular için 7/24 çalışacak binlerce yetişmiş elemandan oluşan siber orduya ve harekat merkezlerine ihtiyaç var. Bir de tersten düşünün: Size yapılıyor, savunma yapacaksınız, saldırıları savuşturacaksınız. Ya diğerlerinin önüne geçecekseniz ne olacak? Siz saldırmayacak mısınız? En iyi savunma taarruz değil midir? Refah ve güvenlik nasıl bir şey?

Çin Halk Kurtuluş Ordusuna ait bir birimin ABD merkezli Super Micro Computer şirketini kurması ve burada mikroçip üretmesi söz konusu. Bu şirket işi büyütmüş ve Amazon’un Elemental yazılım şirketini satın alma safhasına gelmiş. Bu esnada durum anlaşılmış. Ama öncesinde Apple ve Amazon için mikro çip üretmişler. Bu çipler çeşitli gereçlerde kullanılmış. Önünüzdeki bir bilgisayar veya telefonda bile olabilir. Ancak daha ilginci bu şirket, ABD Savunma Bakanlığı bilgi merkezleri, CIA’nın insansız hava aracı operasyonları ve donanma savaş gemilerinin yerleşik ağları için parçalar üretmiş. Ne olacak canım çip işte demeyin. Çipte pirinç büyüklüğünde bir de casus kapı çipi ekli.

Aşağıda Bloomberg’in konuya ilişkin ayrıntılı haberinden alınan bir anlatımı görmekteyiz. (Görsel: Scott Gelber, Bloomberg)

Bu her ne yapılıyorsa başka bir yere transfer sağlıyor. Yani casusu içeriye siz sızdırıyorsunuz, sanal dünyada kasada korunan dosya yok ama, sanal bilgi kütüphaneleri, işlemler, kararlar, teknolojik bilgiler, yazılımlar, vs. var. Hepsi bu küresel çapta çalışan ve çok meşhur olan gereçleri üreten, iyi bilinen firmaların malzemelerinde kullanılıyor. Casuslar elimizdeki gereçlerde olabildiği gibi, bir gemi inşa fabrikasının donanımında kullanılan bilgisayarın anakartı içinde, ama biz göremiyoruz.

Daha önce Çinlilerin Amerikan C-17, F-22 ve F-35 uçaklarına dair sistem bilgilerini çaldığı hakkında çıkan haberlere ilişkin ilginç öyküleri ele almıştım. ABD’de değişik eyaletlerdeki 2014 yılında sonuçlanan mahkeme sonuçları basına Mart 2016’da  düşünce bu bilgileri edinebilmiş idik. Yıl 2018 ve şimdi de bu tür konularla karşı karşıyayız.

Ticaret diyoruz, ekonomi, teknoloji, işbirliği, vs. Uluslararası iş yapmaya hevesliyiz, başka türlüsü zaten olmaz. Ne için? Kendi ilerlememiz için. Ama riskleri büyük. Her yaptığınız, malzemenin üreticisi kim olursa olsun, hatta ülkenizdeki bir firma bile olabilir, sonuçta karşınızda casusluk açısından bir açık kapı yaratıyor. Kendin üretip kontrolünü yapmazsan olmuyor. Rus, Alman, Çinli, Amerikalı… Değişmiyor. Hatta uzun zaman tartışıldı, MİT içine cihazlar alındı, hibe olanlar kabul edildi; düşünsenize buralarda neler olabileceğini?

En son 3 Ekim 2018’de Brüksel’de Savunma Bakanları toplantısı başlamadan Siber Savaş Hazırlığı başlıklı yazımı kalem almıştım. Burada NATO harcayacağı paraların yeni adresini işaret edercesine bir yaklaşım sergiliyor gibiydi. Siber konularda ortalık toz duman!..

Burada milli işlerimizi tamamen NATO’ya da devretmeyelim. Taşeronumuz kendimizden olsun. Başkalarında öğrenmeye devam edelim. Ama artık 1980’lerde çip yapan dünyayı 2020’lerde de olsa yakalayalım. Yazılım mı? Hintlilere bırakmayalım şu işleri. Kendi gençlerimize yazdıralım.