Diyarbakır Kulp’taki terör saldırısı, Gün Ortası, 13 Eylül 2019 Hülya Hökenek’in sunumuyla konuklar Gürsel Tokmakoğlu, Abdullah Ağar, Çetiner Çetin
Bu sorunun cevabını en iyi Türkiye biliyor olmalı, değil mi? Ama öyle görünmüyor. Başat güçlerin etkisi altında kalan ve hatta çıkarına çalışan bazı kesimler her nedense (!) Türkiye’de dahi PKK terör örgütü ile ilgili konularda başka türlü açıklamalar içine giriyorlar. Bazıları kısır iç siyasi tartışmalarla konuyu görmezden getirmenin çabası içindeler. Bana göre bunlar terörün, ama bu kadarla da kalmıyor, ülkenin bölünmesi konusunun destekçisi oluyorlar. Bu kesimler asıl bu işin geri planındaki güçleri ve yönettikleri algıyı ya fark edemiyorlar ya da bilerek aleti oluyorlar. Türkiye böyle! Ya Batı kamuoyu? Bakın bu konu stratejik değerdedir. Burada sadece algı yönetimini değil, başat güçlerin bir aparat olan PKK terör örgütü üzerinden yürüttükleri stratejiyi ve altındaki süreçlerde meydana gelen değişimleri ele alacağım.
PKK terör örgütü 2005 yılında Kandil’de gerçekleştirilen Kürdistan Toplulukları Birliği (KCK) toplantısı ile stratejisini belirginleştirmiş idi. Buna göre Irak, İran, Suriye, Türkiye bölgelerinde neler yapılacağı, kırsalda ve kent merkezlerindeki hedefleri belirlenmişti. İlk planda terör örgütü Irak Kürdistan Bölgesel Yönetimi (IKYB) konusunu bir kazanım olarak görüyor. Şimdi terör örgütü esasen ABD’yi (ve İsrail ile Avrupa’yı,) arkasına alarak Suriye’de bir kazanım elde etme aşamasına geldi. Bu da; Suriye Demokratik Güçleri (SDG) ismiyle, Suriye’nin Fırat nehrinin kuzey-doğu bölgesinde yeni bir özerk bölge elde etmek için çaba göstermeleri, şeklindedir. Tam da bu noktada karşılarında duran Türkiye ile ilgili belirgin bir plan ortaya çıkıyor. Böylelikle teröristler ara bir stratejiyi belirlediler. Buna, “KCK stratejisinin güncel uygulama alt başlığı,” olarak bakılabilir. Çünkü Suriye’deki hedefleri için Türkiye’yi geri adım attırabilirler ise kazanımlarını elde edeceklerini düşünüyorlar. Kendi düşüncelerine göre sonuca çok yaklaştılar, bunu kaybetmek istemiyorlar. Şimdi bu doğrultuda bakalım, neler var, inceleyelim:
Maalesef Türk siyaseti Kürdistan Toplulukları Birliği’nin (KCK) mantığını kavrayabilmiş değil veya ülkemizde belli kesimler bu çok ciddi konuyla ilgilenmemek için ısrar ediyorlar. Şu KCK meselesini güncel tarzda bir açıklamama izin verin.
Asıl soru, Türkiye’nin Suriye’de zamana oynama şansının olup olmadığıdır. Bilindiği gibi Türkiye dışında hemen her ülke veya güç Suriye’de zaman oynuyor. Sonuçta Türkiye yalnızdır ve kendi politikalarına göre adımını atacaktır. Neden mi?
ABD kuzey Suriye’de işgalci konumuna düştü. Küresel radikal terör örgütü DAEŞ’e savaş ilan etti. Körfez ülkelerini, NATO’yu ve Avrupa’yı konuya dahil etmek istedi. Ona uyanlar oldu. Sebep: Çıkarcılık. Ama savaştıkları yer Levant denilen alanda, Doğu Akdeniz coğrafyasında. DAEŞ ile işi nerdeyse bitti. Şimdi bölgede nasıl tutunacak, hangi meşruiyetle? Terör yine devrede. PKK/YPG payanda oluyor ABD ve diğer taraftarı güçlere.
Nihayet Suriye kuzeyindeki bölgede ABD ve Türkiye tarafından pazarlık edilen Güvenli Bölge ile ilgili detaylar ortaya çıkmaya başladı. ABD tarafının Güvenli Bölge önerisi neydi ve Türkiye bu aşamadan sonra ne yapacak, bu konuları ele alalım. İncelemenin sonucu, B planı!
ABD ve Türkiye Suriye’de Güvenli Bölge konusunda anlaştılar. Müşterek Harekât Merkezi’nin ABD’den öncü ekibi Şanlı Urfa’ya ulaştı. Şimdi Türkiye’de hemen herkes merak ediyor, neler olacak? Bu sıralarda bir de Suriye’deki PKK terör örgütünün durumu soruluyor. Nereye gidecekler, nasıl tepki verecekler? Bu tip sorular soruluyor. Bu durumda PKK terör örgütünün akıbeti hakkında bir değerlendirmede bulunalım.
Erbil’de 17 Temmuz’da Başkonsolosluk görevlisi Osman Köse’nin şehit edilmesinin ardından bu kirli suikastın failleri ve planlayıcıları sağ ve ölü bir bir ele geçirildiler. Bugün de Gare’de MİT ve TSK unsurlarının çok önemli bir operasyonu sonucunda iki terörist etkisiz hale getirildi.
Suriye katil devlet tanımının bariz örneğidir. Suriye Devlet Başkanı Başar Esed de bu tür bir olgunun timsalidir. Bakıldığında böyle bir ülkede kabul edilebilecek türden geçerli bir hukuk yoktur. Sözü edilen hukuk ise devlet içine yuvalanmış bir zümrenin iktidarını ve çıkarını korumak demekle özdeştir.
