Talepname

Bu milletin talebidir, haketmektedir! Öyleyse sahip çıkalım.

Efendiiim… Halka, “meydana çık demokrasine sahip çık,” dendi, tereddütsüz bu çağrıya uyuldu. “Sistemi değiştireceğiz bu sizin için daha güvenli olacak,” dendi, kabul edildi. Önüne sandık kondu, yüzde doksan oranında oy kullanıldı. Halk ne denirse yaptı. Bu noktadan sonra, halka, “eksiğin var, şurada yanlış yaptın,” denecek değil herhalde. Mazeret yok! Öyleyse sıra kimde?

Dünya dönmeye devam ediyor, tersine zorlamanın bir anlamı var mı? Dünyada olanlar belli değil mi? Savaşlar, çatışmalar, kavgalar, rekabet, alabildiğine rekabet, ekmek aslanın ağzında… Dostlar, arkadaşlar, çıkarlar, düşmanlar… Değişen bir şey yok! Eğer değişen varsa, buna, “zamanın getirdiği yeni bir tarz,” denebilir. Mesele zamanın gereği olabilecekleri tahmin edebilmek, hepsi bu değil mi? Eğer üstünde sorumluluk elbisesi olanlar bu ödevini bihakkın yapamıyorlarsa, başka ne söylenebilir ki?

Gördüğünüz gibi, bir tarif yapıyorum. Bir, halk isteneni yaptı, bundan böyle mazeret yok! İki, dünyanın hali belli!

O halde efendim, enflasyonsa düşecek, borçsa kapatılacak, yatırımsa yapılacak, tarlaysa sürülecek, madalyaysa kazanılacak, refahsa gelecek, işsizlikse düşecek, teröristse halledilecek, güvenlikse sağlanacak, barışsa gelecek, hukuksa tesis edilecek, adaletse sağlanacak, kanunsa yapılacak, eğitimsizse eğitilecek, dersse verilecek, bayraksa çekilecek, marşsa söylenecek, vatansa uğrunda ölünecek, milletse pasaportu birinci sınıf olacak, soruysa sorulacak… Anlatabildim mi?

Efendime söyleyeyim, mazeret yok, dünya bu!