F-35 ve Sonrası

Türkiye’ye ait 8 adet F-35 uçağını ABD Hava Kuvvetleri satın alıyor. Bundan bir hafta önce de Türkiye Lockheed Martin’in üretici konsorsiyumu listesinden çıkartılmış idi. Bu durumda Trump tekrar başkan seçilirse sorunlar çözülebilir diye bir beklenti vardı, demek ki seçimleri beklemeden konu başlanmış oldu. Bundan sonra neler olacak?

Lockheed Martin’in üreticisi olduğu F-35 Lightning II projesi çağın en gelişmiş Müşterek Taarruz Uçağı (JSF) projesidir. Her özelliği ile yenilik içermektedir. Türkiye projenin başlangıcından itibaren ortaklar arasında yer almıştır. 100+20 adet satın alma ve uçakta değişik aksamlarda üretici olma hakkı elde edilmiştir. Şu ana kadar Türkiye tarafından 8 adet uçak teslim alınmış, Malatya Hava Üssü hazırlanmış, ABD’de teknik ekip ve pilotaj eğitimleri bir kısmıyla yapılmıştır. 1.4 milyar dolarlık ödeme yapılmıştır.

Rusya’dan S-400 hava savunma sistemi satın alınması dolayısıyla oluşan şartalarda önce ABD’nin siyasi tarafı Türkiye’nin projeden çıkarılmasını Kongre’ye önermiş, Kongre’den bu yönde yasa çıkartılmış, daha sonra teknik meseleler konu edilerek bu husus desteklenmiştir. Türkiye ortak ve bağımsız teknik bir komisyon ile konunun incelenmesini ve verecekleri rapora göre hareket edilmesini önermiştir. Ancak ABD tarafı buna gerek görmemiştir. Türkiye’nin de içinde olduğu coğrafyada F-35’ler İsrail’e verilmiştir.

Şimdi ne olacak? Türkiye F-16 uçaklarını modernize ederek ömrünü bir süre daha uzattı. F-4’leri modernize edecek F-35 idi. Durum tekrar incelenecektir. Belki az sayıda kısa dönem ihtiyaçlar için başka tip savaş uçağı satın alımına gidebilir. Halen kısa vadede uçak sayısında büyük bir eksiklik görünmüyor gibi. Daha çok ihtiyaç orta ve uzun vadelidir. Esasen TF-X Milli Muharebe Uçağı (MMU) projesi bu maksatla başlatılmıştır. Uzun vadeli çözüm milli savaş uçağıdır.

Çalışmalar hızla sürdürülmektedir. Belki bu şartlarda projenin sonuç vermesi orta vadeye çekilecektir. Bu yönde en belirgin ihtiyaç motor ve aviyonik (havacılık elektroniği) konularında ortak üretici bulmaktadır. Gövde ve silah sistemleri mevcut kapasite artırılarak çözülebilir. Savunma Sanayii Başkanlığı (SSB) başta olmak üzere Türk Havacılık Endüstrisi (TAI-TUSAŞ), Türk Motor Endüstrisi (TEI), Hava Elektronik Sanayii (Havelsan), Roket Sanayii (Roketsan), Türkiye Bilimsel Araştırma ve Geliştirme Kurumu (Tübitak), İHA üreticileri, Lockheed Martin’e parça üreten savunma sanayii firmaları ve kurumları ile Türkiye yeterli altyapıya sahiptir. Öncü ortak firmalarla konunun geliştirilmesi için bu altyapı tatmin edici haldedir.

Egemen bir ülke için tam bağımsızlık konusunun en belirgin yapısı silah sanayiinde kendini gösterir. Öncekilere ilave olarak bu F-35 tecrübesi Türkiye’nin lehine sonuçlar çıkaracak, gerekli atmosferi, enerjiyi ve sinerjiyi doğuracak, milli savaş uçağı projesi her şartta tamamlanacaktır.

Türkiye SİHA kullanma konseptiyle hava harp tarihine yeni bir sayfa açmıştır. Ancak İHA bir savaş uçağı değildir. HÜRKUŞ projesi de bir savaş uçağı değildir. Bunlar ayrı şeylerdir. İnsanlı veya insansız savaş uçağı ile otonom veya yarı otonom yüksek kabiliyetli hava gücü mücadelesi verecek savaş sistemleri bir ihtiyaçtır. Üstünlük mücadelesinde bu kategoride de var olmak gerekmektedir. Üstelik havacılık teknolojisi başka teknolojilerin gelişmesi için de güç üretir, imkan sağlar.

O halde yapılacak olan MMU için odaklanmak ve ele ele vermektir…