Dâhi Lider Atatürk

İçimden geldiği gibi yazayım, bir 10 Kasım sabahı neler geliyor aklımıza, Atatürk hakkında. Lider olunmaz, şartlar gelir seni bulur, seni seçer, derler ya, tam da öyle oldu. Cepheden cepheye koşan bir subay için akla gelse gelse komutan olmak gelir ya, Osmanlı Devleti öyle zor şartlarda savaşlardayken, komutanlığı, yani askeri kariyeri bile düşünemeyebilir insan, şu savaşı da kazansak, demekten başka ne gelir akla?

Kurmay subaylık yapmış biri olarak iyi anladığım özelliklerden bazılar neler söyleyeyim: Liderlik, cesaret, azim, kararlılık, irade, inisiyatif, vizyon sahibi olmak, tutkulu olmak, stratejik düşünme kapasitesi ve güvenilirlik. Atatürk bu özelliklerle ilgili çok iyi örnekler vermiş bir kurmay subaydır. Ama hepsi birden bir kişide, bunu belirteyim. Onda dahası da var, zira o bir dâhidir. 

Eğer konu askerlik ise dünyada tüm komutanlar bunu bilmek zorundadırlar, Napolyon kim, Atatürk kim, gibi. Ülkelerin uyguladıkları stratejileri, savaş alanlarında muharebeleri, liderlik eden askerlerin kendinden kattıkları çok üstün hamleleri askeri akademilerde okutulur. Atatürk’ün yöntemleri, emirleri, çözümleri, liderlik yaptığı muharebelerdeki örnekler analiz edilir. Analizlerde zekâ, titizlik, imkanları en etkin kullanma, araziyi ve düşmanı çok iyi bilme, hatta aldatma, gibi pek çok konu ele alınır. Dahi olmak için çok belirgin sonuçlar elde etmek gerekir, bir tek o yaptı, dedirtecek türden. 

Askeri örnek bir an dursun, sanatçı veya bilim insanı olsa da dâhinin belirgin özelliği, o yaptı, onun karakteri, ona ait davranış türü, dedirten husus çarpıcı şekilde kendini gösterir. Kaldı ki politikada da ekonomide dâhiler yok mudur? Vardır. Atatürk üniformayı çıkarma kararını verdi. Sonra politikada ve bir inşa faaliyetinde de deha sahibi olarak parladı. Churchill dahil pek çok politikacı ve ülke lideri, Atatürk’e dahi dedi, Türkiye için bir şans dedi, 100 yılda bir gelir, o da Türklere kısmet oldu dedi… Bunlar rastgele sözler değildir. Dönemin kralları, imparatorları, liderleri, politikacıları, askerleri Atatürk’e, sahte değil, içten ve eksiksiz hayranlık duydu, bunu da söyledi, yazdı.

Bizler de dâhimize, hatta bütün dâhilerimize, hangi alanda ve hangi dönemde ortaya çıktı ise sahip çıkalım, olmaz mı?

Atatürk askerliğe adanmışlığını ve gösterdiği hünerini daha sonra vatanına, milletine ve değerlerine adanmışlık şeklinde yaşadı, gösterdi, hüner sahibi oldu. Konuyu destekleyecek yaşanmış çok örnek geliyor aklıma ya, yazmayayım, bu öyle yazı olmasın. Atatürk, Türkiye’nin kuruluşu, refahı ve güvenliği için ne eksikse onu bulup inşa etti. Sistem, kurum, yasa, sanat, kültür, motivasyon, örneklik… Bunlar basit birer sözcük gibi gelebilir insana. Ama bakın fotoğraflara, dinleyin ses bantlarını, okuyun yazdıklarını… Bakın ülkenin taşlarına… 

Hiçbir şey boşuna olmuyor bu dünyada. Zaman kimi seçerse o bunu kabul etmek zorunda kalıyor. Zaman O’nu seçti ve O da bunu bildi.

Çok inceledim, düşündüm, dersler ve konferanslar verdim, yazdım, çizdim… İçimden hep Atatürk erken vefat etti dedim. Zamanı geldiyse ne denebilir ki? Öyle! Ama sonrasındaki yanlışlar bize her defasında hatırlattı, Atatürk sadece bu vatana, ülkeye ve kültüre liderlik etmedi, çok ülkeye, insana, hatta mazluma kapılar açtı, örneklik etti. 

Mesele sen ben değildir, sığ politika da değildir, burada bir insandan, dâhi liderden ve büyük Türkiye Cumhuriyeti eserinden bahsediyoruz. 

Ruhun şad olsun, rahat uyu Büyük Atatürk!