Nasıl Bir Ordu?

Bugün herkes soruyor, nasıl bir ordu? Peki olan ne? Anayasa çalışması yaparcasına birkaç yıl, bir sürü sivil-asker kurmayın soluksuz çalışması sonucu olgunlaştırabileceği öneriler bir iki günde hazırlanıyor ve kararnamelerle yürürlüğe konuyor. Yanlış veya doğru, şu an işler böyle yürüyor. Belli kesimler “Dikkat!” dese de gür sesli iktidarın “Her şey daha iyi olacak!” söylemi öne çıkıyor. Şimdiye dek Jandarmadaki düzenleme, askeri okulların ve askeri hastanelerin durumu, Kuvvet Komutanlıkları ve Genelkurmay’ın bağlantıları gibi konular hakkında kararnameler çıktı. Bunlar belki daha önce de yapılabilecek şeylerdi. Özetle bugün emir komuta yapısı sivilleşti. Yapılanlar sonucu Hükümet, “Bize, her şartta milletine silah çekmeyecek askerler gerekli, emirlere itaat etmeliler, teknik konular haliyle kendi içinde olacak işler” mi diyor?

Asıl konu başlığı ne? Milli güvenlik ve beka!..

Acaba iktidar bu konuyu daha önce verdiği ödevlerle birilerine inceletmiş miydi, diye sormadan geçemiyorum. Sanırım konu üzerinde çalışanlar vardır, geleceğe dönük ve ayrıntılı soruları cevaplayacak insanlar… Yoksa siyasilerin kendi başına alabileceği sorumluluklar değildir bu çaptaki işler. (İlave: Nitekim Sn. Cumhurbaşkanı Yüksek Düzeyli Ekonomi Toplantısında yaptığı bir konuşmada, şimdi bazıları acele ettiğimizi söyleyecek ama biz zaten buna hazırdık, dedi.)

Örneğin on yıl sonra Kafkaslardan Ruslar güneye inmeye başlarsa, Türkiye topraklarını da içine alan bir coğrafyada bir büyük Kürdistan ülkesi ilanı olursa, IŞİD benzeri küresel birkaç terör örgütü aynı anda bütün yurt çapında eyleme başlarsa ve hatta aşırı muhalif politikacılar kazan kaldırmaya başlarlarsa, buna karşı koyabilecek tüm hazırlıklar, işte tam da bugün verilen bu kararlarla ilişkili olacaktır. Tehditler ve kuvvet hesaplamaları değişik ihtimallere göre hesaplanan işlerdir. Kararnameleri imzalayanlar bu güvenlik ve beka konusundan uzun soluklu, eksiksiz ve şüphesiz emin ise, millet de emindir.

Örneğin bir idam konusu gündeme geldi, hukukçular hemen ortaya çıktı, “Bir dakika, bu işin teknik çok ayrıntısı var,” dedi ve sürece müdahil olduklarını bildirdiler. Zira bırakın idam gibi bir tek olayın hukuksal boyutunu, diplomatik ve uluslararası ilişkiler yönünden de etkileşimleri var.

Ya askerlik? Teknik değil mi? Kendine ait köklü bir disiplini yok mu? Disiplin denince bazıları doğrudan emre itaati anlayabilir. Bu zaten belli bir konu. Ancak bahsedilen bu değildir, bu disiplin bahsi fizikte, genetikte, jeolojide veya hukukta ne ise o bağlamdaki teorik gerçekliktir. Zaruri bilgilerdir ki bunlar çok önceki çağlardan bu yana geliştirilmiş, jeo-stratejik, stratejik, jeo-politik, harekat araştırması, vs. kapsamlarla bazı hesaplamaları ve yönetim kolaylıklarını içeren konular. Hatta eldeki teknolojinin tümü, parçaları, düzenekleri, irtibatları, etkileşimleri, ara-yüzleri gibi daha fazla inceleme konusu ile müştereken düşünülen yönleri vardır. Hukuki tarafları, uluslararası ittifaklarla sabitlenen yönleri vardır. Diyeceksiniz ki, bunun böylesi bilimsel bir çerçevesi var ise o halde bu güne dek neden gerekli düzenlemeler yapılmadı? Yapılmadı, yaptırılmadı, bu kadar açık. Sebepleri ise çok fazla ve hatta devletin dibini oyanların da bunda payı büyük. Yani sorun bu yönde. Örneğin NATO Soğuk Savaş sonrası politik karargahını tuttu, hemen bütün diğer organlarını muharip tugaylara indirgedi, araya da sevk ve idareyi gerçekleştirecek harekat merkezlerine bıraktı. Yunanistan’dan Almanya’ya, Amerika’dan Avustralya’ya birçok ordu bu süreçte modernize oldu. Türkiye bunu bir türlü yapamadı, neden yaptırılmadığını bilen var mı?

Peki, şimdi yapılan kararnameli düzenlemeler bütün bunları karşılıyor mu? Bugünkü asıl noktaların bunlar olmadığı anlaşılıyor. Bugünkülerle daha ziyade emir komuta ve bağlantılar yönü ile ilgileniliyor. Bu emir komuta ve bağlantı yapısı daha sonra tehdide dayalı içeriği ve askeri zaruretleri de etkiler mi? Konu incelenmiştir, diye düşünüyorum! Hükümet sözcüsü, “Her şey güzel olacak!” diyor. Başbakan, “Ordu bir daha bu ülkede darbeye kalkışamayacak!” diyor. Demek ki millet endişelenmemelidir.

Başka açıdan bakalım. Örneğin on yıl sonra tehditler daha da artmışken, başka liderler ve politik kadrolar (ki bugün bazı askerler yargıçlar, valiler satın alınabildi veya kandırılabildi ise o günün liderleri de ele geçirilmiş olabilir,) bu yapı ile güven verecek mi? Demek ki sadece askerin veya hukukçuların yapılarını düzenlemek yetmiyor, ülkede bütünüyle demokrasi kültürü, adalet, liyakat gibi temel konuların da halledilmesi gereklidir.

Sorun neydi? Milletin, “Al şu silahları ve imkanları hazırlık yap ve her daim milletini koru, bu uğurda gerekirse öl!” dediği asker görünümlü hainler tam tersini yaptılar. Peki, bu hain yapı bu seviyelere nasıl ve kimlerin eliyle büyütülerek getirildi? Zayıf ve hassas noktalar neydi ki bu sızma güçlü bir tehdit haline dönüşebildi? Şimdi alınan bu tedbirler, ki özetle sivilleşme denilebilecek hususlar, bir daha bu veya başka bir yapıyla benzer tehdidin ortaya çıkmasına engel midir? Demek ki başka kararnameler de peşi sıra gelecek. Sınavlar sağlam yapılacak, atamalar doğru olacak, taraf tutmalar engellenecek… Neler oldukları bellidir! Milletin beklediği daha fazla mesele var, hepsi düzeltilsin…

Ne eleştiriler ne de yapılanlar bekayı zayıflatacak şeylerdir, inancımız ve güvenimiz budur. Kritik edilen nokta “OHAL üç aylığına ilan edildi, uzatılabilir de, bir iki günde alınan bu kararlar için çok acele davranılmadı mı?” şeklindedir. Bu işi tartışanlar ise konular hiç bilinmiyor gibi ortaya çıkmasınlar, çünkü akıllar daha fazla karıştırılmamalıdır.

Milli ordu, milli silahlanma, milli güç! Bize gerekli olanlar bunlardır. Amaç ilelebet payidar kalacak milletin refahı ve güvenliğidir.