Okuyucu
|
Yeni Egemenlik Projesi
Evet! Buna “proje” demek daha doğru olur. Yeni Küresel Devrim[14] ve Post-kapitalizm[15] başlıklı incelemelerimde de ifade ettiğim gibi dünya düşünce ağırlıklı ama her alana hakim bir yeni dönüşümün evresindedir. Buradaki değerler bütünüyle para-pul gibi metadan ileri, “kudret” kavramıyla açıklanabilecek bir yapının dinamikleri üzerine tesis edilmektedir. Küresel mega-kentlerin birbirine entegre güçlü yapılarla dünya nüfusunun kaymağını ağırlaması üzerine bir çaba sürmektedir. Projenin yerleşik yaşamla ifade edilir hali 2030’lardan sonra olacak şekilde görülmektedir.
Böyle bir dünyanın yeni çatışma alanları çok daha geniş, çok daha derin, çok daha içselleşebilen, çok daha etkileyici, çok daha insanlıkla ilgili şekilde tanımlanabilir. Dünyanın karaları, denizleri ve uzayı gibi belli alanların işaretlenmesine gerek yoktur artık. Sanal dünya da devrededir. Mesafeler, sınırlar ve duvarlar anlamsızdır.
“Küreselleşmiş,” “açık bir toplum” olmuş, “neo-liberal demokrasi” ile yönetilen, “post-kapitalizmin yeni-sömürgecilik anlayışı” etrafında buluşmuş bir yaşam kurgusu içinde “dost ve düşman” kavramları “bendensin veya değil” ile çok net belirginleştirilmiştir. Savaş stratejileri ise Ağırlık Merkezli, Ağ Merkezli, Bilgi Harbi ve Asimetrik olarak tanımlanmıştır. Asıl savaşın adı da “Uzun Savaş” şeklindedir.
Sonuç
“İnsanlığın Stratejileri” adını koyduğumuz bu yazı ile insanlığın zamanı ve mekanı nasıl sıkıştırıp bir ilerlemeymiş gibi takdim ettiğine tanık olmaktayız. Aslında egemenlik kavramına, insanlık kültürü artıkça buna paralel olarak, meşru bir yapı haline dönüştürerek yaklaşan diğer kavramları, modelleri, projeleri ve stratejileri takip ediyoruz. Değişik çevrelerce her defasında yeni umutlar beslenebilir. Ama görünen o ki, bir gelişme şeklinde takdim edilse bile, her adımda insanlık kendini daha derinlere gömmeye devam ediyor. Çünkü sürekli diğer bir insanı kendine düşman belliyor. Bunun tersini düşünmek de ne demek?
[1] Bkz., George F. Kennan, American Diplomacy, University of Chicago Press, 1984.
[2] Alexander P. De Seversky, Victory Through Air Power, Walt Disney Filmi, 1942.
[3] Bkz., Aleksandr Dugin, Rus Jeopolitiği: Avrasyacı Yaklaşım, Küre Yayınları, İstanbul, 2010.
[4] Bkz., Zbigniew Brzezinski, Büyük Satranç Tahtası, çev. Ertuğrul Dikbaş, Ergun Kocabıyık, Sabah Kitapları, 2. Baskı, 1998, İstanbul.
[5] Bkz., Samuel P. Huntington, Medeniyetler Çatışması, Derleyen Murat Yılmaz, Vadi yayınları, 3. Baskı, 2000, İstanbul.
[6] Bkz., Francis Fukuyma, Tarihin Sonu ve Son İnsan (Yeni Dünya Düzeni Nedir?), çev. Zülfü Dicleli, Gün Yayıncılık, 2. Baskı, 1999, İstanbul.
[7] Bkz., Basil J. Mathews, Young Islam on Trek; A Study in the Clash of Civilizations, New York, 1926.
[8] Bkz., Ahmet Davutoğlu, Stratejik Derinlik: Türkiye’nin Uluslararası Konumu, Küre Yayınları, İstanbul, 2001.
[9] Joseph S. Nye, Amerika’nın Gücünün Paradoksu, Literatür Yayıncılık, 2003, İstanbul, s. 29.
[10] Neo-Con: Neo-Conservative (Yeni Muhafazakârlar); Francis Fukuyama, Neo-Conların Sonu, Profil Yayınevi, Çev. Hasan Kaya, İstanbul. 2006, s. 24.
[11] Jacquelyn K. Davis, Radical Islamies Ideologies and the Long War Implications for US Strategic Planning end US Central Command’s Operations, The Institute for Foreign Policy Analysis, IFPA, 2007.
[12] Bkz., Karl R. Popper, Açık Toplum ve Düşmanları, çev. Harun Rızatepe, Remzi Kitabevi, 1994.
[13] Bkz., Immanuel Wallerstein, Dünya-Sistemleri Analizi, çev. Ender Abadoğlu, Nuri Ersoy, bgst Yayınları, 2. Baskı, 2011, İstanbul.
[14] Gürsel Tokmakoğlu, Yeni Küresel Devrim, Muttakilik, 08 Nisan 2014, https://muttakilik.com/yeni-kuresel-devrim/
[15] Gürsel Tokmakoğlu, Post-kapitalizm, Muttakilik, 14 Nisan 2014, https://muttakilik.com/post-kapitalizmin-yonetim-erki/